Leon Aleksander Stępowski - historia spokrewnionego aktora

57 etapów małżeństw - taka linia pokrewieństwa łączy mnie z Leonem Aleksandrem Stępowskim h. Junosza. Jest to bardzo daleki krewny, ale można oczywiście powiedzieć, że jesteśmy spokrewnieni. Leon urodził się 10.04.1852r. w Golędzkich z Jana Chrzciciela (powstaniec styczniowy) i Bronisławy Ludwiki Marianny Cieleckiej h. Zaremba. Zmarł 07.11.1914r. w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim. Miał dwie żony: Julię Czajkowską oraz Annę Więckowską, z którą miał m.in. syna Bronisława (1892-1963). Bronisław był lekarzem ginekologiem-położnikiem. Jednak wróćmy do Leona. Do ósmego roku życia Stępowski cierpiał na zaburzenia mowy (jąkanie). Taką informację podają źródła na internecie. W 1871r. został zaangażowany przez Stanisława Dobrzańskiego do teatru w Poznaniu. To były początki jego kariery w aktorstwie. Od jesieni 1879r. został zaangażowany do teatru krakowskiego. Występował tam do 25 III 1885r., a od kwietnia przeniósł się do teatru lwowskiego. Na scenę w Krakowie wrócił na stałe w maju 1886. 18 III 1902 obchodził w roli Michonneta („Adrianna Lecouvreur") trzydziestolecie pracy aktorskiej. W 1912 na stałe opuścił scenę. Stępowski uchodził za aktora użytecznego. Łączyła go wieloletnia przyjaźń ze Stanisławem Wyspiańskim; był prototypem postaci Starego Aktora w „Wyzwoleniu”. Do najlepszych jego ról należały: Grzegorz („Kordian"), Aktor I („Hamlet"), Rejent („Zemsta"), Bajdalski („Pan Damazy"). Grał tytułowe rolę Hamleta i Franciszka Moora („Zbójcy"). W 1907 prowadził w Tymbarku zespół amatorski. Był nauczycielem wymowy, prowadził z drugą żoną Anną „Pensjonat dla źle mówiących, niemych i głuchoniemych”. Zajmował się również pracą literacką. W młodości ogłosił kilka wierszy pod pseud. Leonowicz, potem pisywał wspomnienia (ogłaszane m.in. w „Teatrze” w 1912-13 i w „Życiu Teatru” w 1926)*.

* informacje z internetu, a także z moich zbiorów.
Poniżej akt urodzenia i zdjęcie Leona Stępowskiego.